Polskie Prawo lotnicze zostało uchwalone 3 lipca 2002 roku i opublikowane w Dzienniku Ustaw Nr 130 poz. 1112 z 2002 r. (obowiązuje od 17.11.2002). Reguluje stosunki prawne z zakresu lotnictwa cywilnego.

Dział I - Przepisy ogólne

W dziale tym zawarte są ogólne regulacje oraz definicje.

Sprecyzowano, że Prawo lotnicze reguluje stosunki prawne z zakresu lotnictwa cywilnego polskiego, jak również w określonym zakresie odnosi się do obcego lotnictwa cywilnego. Lotnictwo cywilne obejmuje wszystkie rodzaje lotnictwa, z wyjątkiem lotnictwa państwowego.

Została tu zawarta m.in. definicja statku powietrznego , którym jest "urządzenie zdolne do unoszenia się w atmosferze na skutek oddziaływania powietrza innego niż oddziaływanie powietrza odbitego od podłoża".

Do stosunków prawnych z zakresu lotnictwa cywilnego stosuje się przepisy Prawa lotniczego, o ile wiążące Polskę ratyfikowane umowy międzynarodowe nie stanowią inaczej.

Polska ma całkowite i wyłączne zwierzchnictwo w swojej przestrzeni powietrznej. W czasie lotu w polskiej przestrzeni powietrznej i w czasie przebywania na obszarze niepodlegającym zwierzchnictwu żadnego państwa, polskie statki powietrzne oraz osoby i rzeczy na tych statkach podlegają prawu polskiemu.

Dział II - Administracja lotnictwa cywilnego

Centralnym organem administracji rządowej właściwym w sprawach lotnictwa cywilnego jest Prezes Urzędu Lotnictwa Cywilnego, nad którym sprawuje nadzór właściwy do spraw transportu minister. Do zadań Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego m.in. należy:
* nadzorowanie i kontrolowanie przestrzegania przepisów prawnych w zakresie lotnictwa cywilnego i lotniczej działalności gospodarczej
* sprawowanie nadzoru nad eksploatacją statków powietrznych i certyfikacją podmiotów prowadzących działalność w zakresie lotnictwa cywilnego
* sprawdzanie zdatności sprzętu lotniczego do lotów
* sprawdzanie kwalifikacji personelu lotniczego
* prowadzenie rejestrów: statków powietrznych, lotnisk, lotniczych urządzeń naziemnych, personelu lotniczego oraz ewidencji lądowisk,
* nadzorowanie organizacji badań lotniczo-lekarskich itd.

Prezes Urzędu wykonuje swoje zadania przy pomocy Urzędu Lotnictwa Cywilnego.

Przy ministrze właściwym do spraw transportu działa również niezależna stała Państwowa Komisja Badania Wypadków Lotniczych, w której skład wchodzą: przewodniczący (powoływany przez ministra właściwego do spraw transportu na okres 5 lat), dwóch zastępców przewodniczącego oraz czternastu członków.

Przy ministrze działa również Rada Ochrony i Ułatwień Lotnictwa Cywilnego jako organ opiniodawczo-doradczy.

Dział III - Statki powietrzne i inny sprzęt lotniczy

Do wykonywania lotów w przestrzeni powietrznej dopuszcza się wyłącznie cywilne statki powietrzne:
* wpisane do polskiego lub obcego rejestru cywilnych statków powietrznych
* mające wymagane znaki rozpoznawcze
* posiadające zdolność do lotów, potwierdzoną odpowiednimi dokumentami.

Dział VI - Żegluga powietrzna

Zawarte są tu m.in. zasady korzystania z przestrzeni powietrznej i organizacji ruchu lotniczego oraz zapisy czego zabrania Prawo lotnicze:
* Wykonywania przez statki powietrzne lotów próbnych i akrobacyjnych nad osiedlami i innymi skupiskami ludności
* dokonywania w czasie lotów zrzutów ze statku powietrznego, z wyjątkiem zrzutów dokonywanych na potrzeby: ochrony ludności, ochrony przeciwpożarowej, służby zdrowia, poszukiwania i ratownictwa, sportu i obsługi imprez masowych, reklamy, gospodarki rolnej i leśnej, doświadczalne i szkoleniowe
* wykonywania lotów statków powietrznych z napędem nad obszarami parków narodowych i rezerwatów przyrody poniżej określonych w stosownych rozporządzeniach wysokości względnych
* używania przez osoby nieuprawnione urządzeń radiowych działających w pasmach częstotliwości wyznaczonych dla łączności lotniczej
* używania obowiązujących w ruchu lotniczym znaków i sygnałów do celów nie związanych z tym ruchem, jak również w sposób mogący wprowadzić w błąd służbę ruchu lotniczego albo załogi statku powietrznego
* wykonywania przez jakikolwiek statek powietrzny lotów bezzałogowych w kontrolowanej polskiej przestrzeni powietrznej bez uprzedniego zezwolenia Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego

W dalszej części mowa jest o państwowym organie zarządzania ruchem lotniczym i służbach współpracujących, badaniu wypadków i incydentów lotniczych oraz lotach międzynarodowych.

Przez wypadek lotniczy rozumie się zdarzenie związane z eksploatacją statku powietrznego, które zaistniało od chwili, gdy jakakolwiek osoba weszła na jego pokład z zamiarem wykonania lotu, do chwili opuszczenia pokładu przez wszystkie osoby znajdujące się na nim oraz podczas którego jakakolwiek osoba doznała co najmniej poważnych uszkodzeń ciała lub statek powietrzny został uszkodzony lub nastąpiło zniszczenie jego konstrukcji albo statek powietrzny zaginął i nie został odnaleziony, a urzędowego jego poszukiwania zostały odwołane lub statek powietrzny znajduje się w miejscu, do którego dostęp nie jest możliwy.

Incydentem lotniczym jest zdarzenie związane z eksploatacją statku powietrznego inne niż wypadek lotniczy, które ma lub mogłoby mieć niekorzystny wpływ na bezpieczeństwo eksploatacji. Poważnym incydentem lotniczym jest incydent, którego okoliczności wskazują, że niemal doszło do wypadku lotniczego.

Badanie wypadków i incydentów lotniczych w lotnictwie cywilnym przeprowadza Państwowa Komisja Badania Wypadków Lotniczych .

Dział VII - Eksploatacja statków powietrznych

Nadzór nad eksploatacją statków powietrznych sprawuje Prezes Urzędu Lotnictwa Cywilnego.

Aby podjąć i wykonywać działalność w lotnictwie cywilnym trzeba posiadać certyfikat . Jego uzyskanie poprzedza proces certyfikacji, który jest sprawdzeniem trwałej zdolności podmiotu do bezpiecznego wykonywania określonej działalności lotniczej.

Certyfikacji podlega:
* wykonywanie działalności gospodarczej przy użyciu statków powietrznych
* szkolenie personelu lotniczego w celu uzyskania licencji członka personelu lotniczego
* zarządzanie lotniskami
* obsługa naziemna statków powietrznych, ładunków, pasażerów i ich bagażu oraz zaopatrywanie statków powietrznych
* spedycja rzeczy do przewozu lotniczego
* projektowanie, produkcja i obsługa techniczna statków powietrznych i innego sprzętu lotniczego
* inne rodzaje działalności lotniczej, jeżeli wymagają tego odrębne przepisy lub umowy międzynarodowe

Certyfikaty wydawane są na czas oznaczony.

Dział VIII - Lotnicza działalność gospodarcza

Podjęcie i wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie przewozu lotniczego wymaga uzyskania koncesji i posiadania certyfikatu. Z obowiązku uzyskania koncesji zwolniony jest przedsiębiorca prowadzący działalność gospodarczą w zakresie przewozu lotniczego wykonywanego wyłącznie przy użyciu statków powietrznych bezsilnikowych lub o masie startowej nieprzekraczającej 495 kg.

Uzyskania zezwolenia wymaga wykonywanie działalności na lotniskach użytku publicznego w zakresie zarządzania lotniskiem i obsługi naziemnej statków powietrznych, ładunków, pasażerów i ich bagażu.

Dział IX - Ochrona lotnictwa cywilnego

Ochrona lotnictwa cywilnego podlega odrębnym ustawom, umowom i przepisom międzynarodowym.

Dział X - Przewóz lotniczy

Przepisy tego działu stosuje się do przewozów lotniczych krajowych oraz, w zakresie nienormowanym odmiennie przez umowy międzynarodowe, do przewozów lotniczych międzynarodowych wykonywanych przez polskich i obcych przewoźników.

Dział XI - Odpowiedzialność cywilna

Mowa jest tu o odpowiedzialność za szkody spowodowane przez ruch statków powietrznych, za szkody związane z przewozem lotniczym, o ubezpieczeniu od odpowiedzialności cywilnej.

Dział XII - Przepisy karne

Dział określa jakie kary grożą w przypadku nie przestrzegania postanowień Prawa lotniczego.

Dział XIII - Zmiany w przepisach obowiązujących, przepisy przejściowe, dostosowujące i końcowe

Ważniejsze konwencje:

* Konwencja Paryska podpisana przez 27 państw (w tym Polskę) dnia 13.X.1919 r. Reguluje ona zwierzchnictwo w przestrzeni powietrznej nad terytorium danego państwa, ustala suwerenność obszaru powietrznego, kwalifikacje personelu lotniczego, warunki wykonywania lotów, przepisy lotnicze.
* Konwencja Warszawska podpisana 12.X.1929 r. Reguluje zasady przewozu lotniczego oraz określa odpowiedzialność przewoźnika. Konwencję podpisało wówczas 12 państw.
* Konwencja Chicagowska podpisana w dniu 7.XII.1944 r. Ujęła ona w normy prawne międzynarodowe lotnictwo cywilne, uregulowała zasady tranzytu w regularnym przewozie lotniczym oraz zasady międzynarodowego przewozu lotniczego.

Protokół Haski (1955 r.) i Konwencja Guadalajarska - uzupełniły Konwencję Warszawską w części dotyczącej dokumentów przewozowych oraz odpowiedzialności przewoźnika, zaostrzając je.

Alfabet używany w korespondencji lotniczej

A - Alfa	J - Juliett	S - Sierra
B - Bravo	K - Kilo	T - Tango
C - Charlie	L - Lima	U - Uniform
D - Delta	M - Mike	W - Whisky
E - Echo	N - November	V - Victor
F - Foxtrot	O - Oskar	X - X-ray
G - Golf	P - Papa	Y - Yankee
H - Hotel	Q - Quebec	Z - Zulu
I - India	R - Romeo