1990-1999

    W działalności spadochronowej rok 1990 był przełomowy, niestety nie całkowicie w pozytywnym znaczeniu. Wraz ze zmianami politycznymi nastąpiła zmiana struktury organizacyjnej aeroklubu. Dają znać o sobie znaczne ograniczenia środków finansowych z budżetu państwa na działalność sportową, likwiduje się szkolenie poborowych dla potrzeb wojsk powietrzno-desantowych. Sytuacja zmusza aerokluby regionalne do prowadzenia działalności komercyjnej. Odtąd sytuacja finansowa aeroklubu rzutuje na to co dzieje się wewnątrz sekcji. Zmniejszyła się ilość wykonywanych skoków /l989-3672, 1990-717!/, zmalała ilość osób wyszkolonych podstawowe jak i do wyższych klas. Ograniczono ilość obozów treningowych. Całkowicie zaprzestano szkolenia poborowych i przedpoborowych dla potrzeb wojsk powietrzno-desantowych. Mimo tak poważnych ograniczeń w realizacji działalności sportowej daje się odczuć także pozytywne zjawiska, których myślą przewodnią była zmiana koncepcji z ilości na jakość plus nowoczesność. Jednym z przykładów jest zakup przez prywatne osoby, członków sekcji, spadochronów plecy-plecy L-1 Feniks w 1991 roku.
    W celu sprawdzenia przydatności motolotni dwuosobowej do wykonywania skoków spadochronowych, instruktorowie Anatol Busłowski i Jerzy Płonowski otrzymali zgodę z Aeroklubu Polskiego w 1993 roku na wykonanie skoków. Pierwsze skoki wykonał 9 V 1994 Anatola Busłowskiego, pilotem motolotni był Zbigniew Kędziora. Po tych skokach przekazano opinię i projekt poprawki do programu szkolenia na ręce dyrektora ds. szkolenia i sportu A.P. Henryka Kącika. W styczniu 1996r. A.P. na podstawie opinii przekazanej z Białegostoku wydał zalecenia dot. wykonywania skoków spadochronowych z motolotni. W taki to sposób, białostoczanie stali się prekursorami w skokach spadochronowych z motolotni, a Anatol Busłowski pierwszym, który tego dokonał (przynajmniej legalnie).
    Dzięki dobrej współpracy z Akademickim Klubem Balonowym w Białymstoku, zapoczątkowanej skokami z balonu na ogrzane powietrze w 1998 roku, skoczkowie nasi nadal mają możliwość doświadczenia pełnego wrażeń lotu balonem, a przede wszystkim sposobność wyskoczenia z niego .W ostatnich latach skorzystali z niej m.in. T. Lulewicz, R. Łuckiewicz, J. Płonowski, T. Smorszczewski, D. Sołowiej. Ciekawym epizodem był skok Cezarego Subiety w lipcu 1999 roku z balonu z wysokości 3000 m.
    Lata 80-te upowszechniły rodzaj skoków spadochronowych znanych pod nazwą ?w teren przygodny?. Obecnie kontynuujemy je i urozmaicamy wybierając coraz to nowe miejsca lądowania. I tak między innymi lądowaliśmy w centrum Białegostoku na dziedzińcu Pałacu Branickich, na stadiony: Jagiellona, Hetmana, przed fabryką rnebli, rokrocznie na studenckich Juwenaliach, instruktor Busłowski lądował w ogródku swojego rodzinnego domu. Dalsze przykłady można mnożyć, bo miejsc tych jest naprawdę dużo. Niejednokrotnie nasze spadochrony wzbudzały prawadziwą sensację gdy lądowaliśmy w małych, zapomnianych wsiach, czy gdy mąciliśmy ciszę lasu wybierając samotną polankę.
    Połączeniem skoków w teren przygodny i lotów spadochronem są tzw. przeloty. Wykonujemy je sporadycznie, bo i odpowiednie warunki atmosferyczne występuj ą rzadko. Niezapomnianych wrażeń dostarczył przelot w dniu 26.IX.1997r. Siła wiatru 25-30 km/h, w porywach do 50 km/h. W trakcie lotu samolotem niebo pokryte w 4/8 chmurami, zasnuło się nimi całkowicie (podstawa chmur 1900m, wierzchołki 2500 m). Na wysokości 3500 m grupa 12 skoczków na spadochronach L-1, RL-16, S W-12, Falcon, wyskoczyła z samolotu An-2 dokładnie nad lotniskiem otwierając natychmiast spadochrony. Następnie zgodnie z kierunkiem wiatru poszybowała na spadochronach, lądując w odległości 20 km od miejsca wyrzutu. To był swoisty rekord naszej sekcji, poprzedni został pobity o 3 km.
    Lata 90-te to przede wszystkim powrót RELATIV?U. Dziś trudno jest rozsądzić kto podstawił nogę polskiej akrobacji zespołowej ? radzieccy towarzysze, czy polscy generałowie.
    W Białymstoku w Relativie nie zaczynaliśmy wszystkiego od podstaw. Mieliśmy za sobą dobry początek w RW w końcu lat 70-tych i pewną liczbę nieoficjalnych skoków w latach 80-tych. Relative więc nie był zupełnym zaskoczeniem.
    Obecnie koło piaskowe powoli zarasta trawą. Większość skoczków, którzy pragną doznać nietuzinkowych wrażeń skacze na RW. Coraz większa grupa spadochroniarzy posiada umiejętność przemieszczania się w powietrzu. Niektórzy idą krok dalej wprowadzając elementy FREE FLYu , TRACKINGU, SKY SERFINGU.
    Nierozwiązalnie z tym jak się skacze ma znaczenie z jakimi spadochronami się to robi. Pierwsza połowa lat 90-tych, gdy do użytkowania wprowadzano spadochrony L-1 ("91), SD-83 ('89), Radar ('93), RL-16 ('93), SW-12D('96), nie zapowiadał jeszcze radykalnych zmian. Dopiero od 1997 roku klasyczny widok spadochronu siedmiokomorowego, powoli lecz systematycznie ustępuje dziewięciokomorowym ?szybkim? spadochronom. Duże zasługi dla klubu w tym zakresie oddał przedstawiciel PARACHUTE DE FRANCE, Cezary Subieta - na co dzień instruktor białostockiej sekcji. Dzięki jego kontaktom i dobrej woli nasi skoczkowie mają szansę zapoznać się z najnowocześniejszymi trendami we współczesnym spadochroniarstwie , zarówno jeżeli chodzi o sprzęt spadochronowy jak i o technikę skoków . naszym posiadaniu są już takie spadochrony Springo (99) ? najnowszy produkt PARACHUTES DE FRANCE S.A., Blue Track z serii Pro (99) ? jeden z podstawowych spadochronów na wyposażeniu niejednej drużyny w RW-4 na świecie, starsze Blue Track (99) ? pierwsza konstrukcja eliptyczna, Merit (99) ? bardzo popularny i lubiany, Draakar (2000) ? szkolne skrzydło, a także PD Sabre (97), Falcon (97), Profil (99), Turbo (99), Contact (99), PD 215 (98).
    Na arenie sportowej w omawianym okresie poszczycić się możemy sukcesami:
• I Zimowy Wielobój Spadochronowy o Puchar Dowódcy Śląskiego Okręgu Wojskowego (1994) ? Cezary Subieta, l miejsce.
• Ogólnopolskie Zawody Spadochronowe o Puchar Helleny (1995) ? Cezary Subieta, lm.-ce, drużynowo ? l miejsce, Białystok I.
    Sobota, 27 lipiec 1996 roku był dniem, w którym dotarła do nas najtragiczniejsza wieść ? katastrofa. Oznacza to, że zginął człowiek. W trakcie wykonywania skoku spadochronowego z szybowca Bocian, zginął nasz kolega i przyjaciel Jan Daniłowski.
    Życie lotnicze od lat, smutnymi wydarzeniami przypomina nam, że błędy raz po raz popełnia człowiek. Ten kto ginie, nie cierpi. Najgorszy jest późniejszy dramat, gdy trzeba stanąć nad otwartą mogiłą kolegi i popatrzeć w twarze-jego rodzinie, przyjaciołom, znajomym...
    Skoczkowie wyróżniający się w latach 1990- 99 to:
Anatol Busłowski, Marcin Bieluczyk, Sławomir Białokozowicz, Urszula Bielonko, Cezary Bołdak, Lech Daniłowski, Jan Daniłowski, Adam Jackowski, Grzegorz Jankiewicz, Jarosław Jóźwik, Michał Korsak, Artur Kwiatkowski, Tomasz Lulewicz, Iwona Łuszcz, Robert Łuckiewicz, Artur Maciorowski, Andrzej Manowski, Krzysztof Nikołajuk, Jerzy Przygoda, Jerzy Płonowski, Zbigniew Poterała, Lech Piekarski, Sławomir Sieńczuk, Dariusz Sołowiej, Marcin Sawicki, Maciej Szarejko, Tomasz Smorszczewski, Jerzy Sacharczuk, Adam Wróblewski, Kazimierz Winnicki, Artur Winnicki.
    Jubileusze „1000” skoku- Joanna Taudul (92), pierwsza kobieta, Adam Jackowski (93), Lech Piekarski (94), Zbigniew Poterała (95), 71500?- Cezary Subieta (95), 72000?- Robert Łuckiewicz.